stint

[stɪnt]

1.

v.t.

ураза́ць (напр. выда́ткі); зьмянша́ць; абмяжо́ўваць

2.

v.i.

1) ашчаджа́ць

2) абыхо́дзіцца малы́м

3.

n.

1) мяжа́ f., абмежава́ньне n.

He gives without stint — Ён дае́ без канца́

2) прыдзе́леная рабо́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)