stalemate

[ˈsteɪlmeɪt]

1.

n.

1) мат -у m. (у ша́хматах)

2) безвыхо́днае стано́вішча, тупі́к -а́ m.

2.

v.t.

1) ста́віць у безвыхо́днае стано́вішча

2) ста́віць ма́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)