sabotage
n.
1) сабата́ж -у m.
2) дывэ́рсія f.
v.i.
шко́дзіць, разбура́ць наўмы́сна, сабатава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)