sabotage

[ˈsæbətɑ:ʒ]

1.

n.

1) сабата́ж -у m.

2) дывэ́рсія f.

2.

v.i.

шко́дзіць, разбура́ць наўмы́сна, сабатава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)