rim

[rɪm]

1.

n.

1) край -ю m., абадо́к, беражо́к -ка́ m., аблямо́ўка f.

the rim of a cup — край ку́бка

2) во́бад -а m.

the rim of a wheel — во́бад ко́ла

2.

v.t. (-mm)

1) аблямо́ўваць, ашляко́ўваць

2) наклада́ць, насаджа́ць во́бад

3) акружа́ць

The pond was rimmed with wild flowers — Са́жалку аблямо́ўвалі кра́скі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)