Verbum

regard

[rɪˈgɑ:rd]

1.

v.t.

1) уважа́ць

He is regarded as the best doctor in town — Яго́ ўважа́юць найле́пшым ле́карам у го́радзе

2) глядзе́ць на каго́-што, прыгляда́цца

He regarded me sternly — Ён суро́ва прыгляда́ўся да мяне́

3) лічы́ць, лічы́цца з кім-чым; шанава́ць

to regard someone’s wishes — лічы́цца з чыі́мі-не́будзь жада́ньнямі

I regard him highly — Я ве́льмі яго́ шану́ю

4) турбава́цца пра каго́-што, зварача́ць ува́гу на каго́-што

No one regarded her advice — Ніхто́ не зьвярну́ў ува́гу на яе́ пара́ду

2.

n.

1) паша́на f., прызна́ньне n.

2) по́гляд, пагля́д -у m.

3) ува́га f.

He acted without regard to others — Ён дзе́йнічаў, не зьвярта́ючы ўва́гу на і́ншых

As regards money, I have enough — Што даты́чыць гро́шай, дык я ма́ю до́сыць

•

- in regard

- with regard

- regards

- without regard