peculiar

[pɪˈkju:ljər]

adj.

1) дзі́ўны, дзіва́чны; незвыча́йны, асо́бны

2) асаблі́вы, своеасаблі́вы; спэцыфі́чны, уласьці́вы

This book has a peculiar value — Гэ́тая кні́га ма́е асаблі́вую ва́ртасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)