overcome

[,oʊvərˈkʌm]

v., -came, -come, -coming

1) перамага́ць, здо́лець, пераадо́льваць (страх, благу́ю звы́чку)

to overcome an enemy — перамагчы́ во́рага

to overcome all difficulties — пераадо́лець усе́ ця́жкасьці

2) зьнясі́льваць, мардава́ць

overcome by weariness — змардава́ны, зьнясі́лены сто́май

3) бянтэ́жыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)