outward

[ˈaʊtwərd]

1.

adj.

1) скірава́ны наво́нкі

an outward motion (glance) — рух (по́зірк) наво́нкі

2) во́нкавы, знадво́рны; матэрыя́льны; ба́чны

outward things — во́нкавы сьвет

2.

adv.

наво́нкі; ад бе́рагу (адплысьці́), ад ста́нцыі (ад’е́хаць)

The ship is outward bound — Карабе́ль пада́ўся ад бе́рагу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)