occasion

[əˈkeɪʒən]

1.

n.

1) наго́да, акалі́чнасьць f.

on the occasion of — з наго́ды чаго́-н.

2) спэцыя́льная падзе́я або́ наго́да

this festive occasion — гэ́тая ўрачы́стая наго́да

3) прычы́на, падста́ва f.; зачэ́пка f.

the occasion of the quarrel — прычы́на сва́ркі

on occasion — ча́сам, часа́мі, калі́-нікалі́, пры наго́дзе

2.

v.

дава́ць падста́ву, быць прычы́най

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)