meander

[miˈændər]

1.

v.i.

1) ві́цца (пра раку́, даро́гу)

2) хадзі́ць бязмэ́тна, блука́ць

2.

n.

1) заві́ліна, зьві́ліна f.; вы́гін, за́гін -у m.

2) бязмэ́тнае хаджэ́ньне, блука́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)