implement

[ˈɪmplɪmənt]

1.

n.

1) прыла́да f.; coll. прыла́дзьдзе n.; інструмэ́нт -а m.

2) сро́дак для дасягне́ньня чаго́-н.

2.

v.t.

1) выко́нваць, ажыцьцяўля́ць, укараня́ць, уво́дзіць у жыцьцё

2) забясьпе́чваць прыла́дамі або́ і́ншымі сро́дкамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)