ensue

[ɪnˈsu:]

v.i.

1) наступа́ць, надыхо́дзіць, прыхо́дзіць пасьля́ чаго́

Silence ensued — Наступі́ла ці́ша

2) быць вы́нікам

He hit the man, and a fight ensued — Ён уда́рыў чалаве́ка, і ў вы́ніку пачала́ся бо́йка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)