Verbum

countenance

n.

1) вы́раз тва́ру

2) твар -у m.; ры́сы тва́ру

3) ухвале́ньне n., мара́льная падтры́мка, заахво́чваньне, падбадзёрваньне n.

4) супако́йнасьць, стры́манасьць, пэ́ўнасьць f.

to keep one’s countenance — быць спако́йным, вало́даць сабо́ю

to lose countenance — усхвалява́цца

to put out of countenance — зьбянтэ́жыць, суме́ць, засаро́міць

v.t.

усхваля́ць, заахво́чваць; падтры́мваць

I will not countenance such a plan — Я ня бу́ду падтры́мваць гэ́ткі плян