confine

[kənˈfaɪn]

1.

v.t.

1) абмяжо́ўваць, абмяжо́ўвацца

2) трыма́ць унутры́

A cold confined him to the house — Прасту́да трыма́е яго́ ў ха́це

to be confined to bed — быць прыкава́ным да ло́жка

3) саджа́ць у турму́, зьняво́льваць

2.

n. often confines

ме́жы; дзяржа́ўная мяжа́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)