butcher

[ˈbʊtʃər]

1.

n.

1) мясьні́к -а́ m.; разьні́к -а́ m.

2) брута́льны забо́йца

2.

v.t.

1) забіва́ць, рэ́заць (на мя́са)

a butchered animal — зарэ́заная жывёліна

2) брута́льна забіва́ць

3) псава́ць, парта́чыць

The tailor has butchered his suit — Краве́ц спарта́чыў яго́ны гарніту́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)