buckle

[ˈbʌkəl]

1.

n.

1) спра́жка f.

2) вы́пукліна f.

2.

v.t.

1) зашпіля́ць спра́жкай

2) выпу́чваць, змо́ршчваць (пад ці́скам)

3.

v.i.

1) выгіна́цца, згіна́цца (пра ко́ла); выпу́чвацца (пад ці́скам)

2) Figur. схапля́цца, счапля́цца (з супраці́ўнікам)

•

- buckle down to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)