Verbum

blown

I [bloʊn]

1.

adj.

1) засо́пшыся, які́ ця́жка ды́хае

He was blown after climbing the steep hill — Ён засо́пся, паку́ль забра́ўся на стро́мкі ўзго́рак

a blown horse — загна́ны конь

2) запэ́цканы му́хамі; засе́джаны му́хамі (мя́са)

3) выдзіма́ны, дзьму́ты

blown glass — дзьму́тае шкло

4) успу́хлы (пра жывёліну), абжэ́рлы

2.

v., the p.p. of blow I and blow II

II [bloʊn]

1.

v., p.p. of blow III

2.

adj.

у цьве́це; ца́лкам расьцьві́лы

a full blown rose — расьцьві́лая ружа