blind

[blaɪnd]

1.

adj.

1) сьляпы́

2) ледзь ба́чны, схава́ны

a blind curve on a highway — ледзь ба́чны вы́гін аўтастра́ды

3) ледзь зна́чны, непрыкме́тны, сьляпы́

blind path — ледзь заўва́жная сьце́жка

4) засьле́плены

blind fury — сьляпа́я злосьць

5) сьляпы́ (без вако́н)

a blind wall — сьляпа́я сьцяна́

2.

v.t.

1) сьляпі́ць; асьляпля́ць

blinding light — сьляпу́чае сьвятло́

2) зацямня́ць, зацьмява́ць; закрыва́ць; маскава́ць

3) засьляпля́ць, асьляпля́ць

affection blinds reason — пачуцьцё асьляпля́е ро́зум

3.

n

1) што́ра, акані́ца f.; засло́нка f.

Venetian blind — жалюзі́ indecl., n

2) Figur. вы́думаная прычы́на, адгаво́рка f.

3) заса́да f. (для паляўні́чага)

- be blind to

- blind street

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)