blench

I [blentʃ]

1.

v.i.

адступа́ць, адступа́цца

2.

v.t.

уніка́ць

II [blentʃ]

v.i.

бяле́ць; блядне́ць

He blenched with terror — Ён зьбяле́ў ад стра́ху

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)