apprentice

[əˈprentɪs]

1.

n.

1) чаля́днік -а m., ву́чань раме́сьніка або́ мастака́

2) навічо́к -ка́, пачатко́вец -ўца m.

2.

v.t.

аддава́ць або́ прыма́ць у наву́ку

They apprenticed their son to a blacksmith — Яны́ аддалі́ свайго́ сы́на ў наву́ку да каваля́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)