afield

[əˈfi:ld]

adv.

1) далёка ад до́му

far afield in foreign lands — далёка ад ха́ты ў чужы́х краёх

2) далёка ўбок

to go far afield — зьбі́цца з даро́гі

3) на по́лі бі́твы

to put an army afield — вы́весьці во́йска на по́ле бі́твы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)