accomplishment

[əˈkɑ:mplɪʃmənt]

n.

1) дасягне́ньне, выкана́ньне, завяршэ́ньне n.

The teacher was proud of her pupils’ accomplishments — Наста́ўніца ганары́лася дасягне́ньнямі сваі́х ву́чняў

2) дасягне́ньне, зьдзе́йсьненьне n.

The accomplishment of his purpose took three months — Дасягне́ньне мэ́ты заняло́ яму́ тры ме́сяцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)