accommodate
[əˈkɑ:mədeɪt]
1.
v.t.
1) зьмяшча́ць; мець ме́сца
This plane is large enough to accommodate 120 passengers — Гэ́ты самалёт дастатко́ва вялі́кі, каб зьмясьці́ць 120 пасажы́раў
2) рабі́ць паслу́гу, прыслу́жвацца каму́
3) дава́ць прыту́лак, разьмяшча́ць
4) дава́ць пазы́ку
5) дастасо́ўваць
We must accommodate ourselves to our changed circumstances — Мы му́сім дастасава́цца да на́шых зьме́неных абста́вінаў
6) сьціша́ць; суніма́ць
He tried to accommodate the dispute between the friends — Ён стара́ўся суня́ць спрэ́чку памі́ж сябра́мі
2.
v.i.
1) дастасо́ўвацца
2) пагаджа́цца; суніма́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)