absolve

[əbˈzɑ:lv]

v.t.

1) апра́ўдваць (ад віны́ ці за́кіду); звальня́ць ад ка́ры

2) адпушча́ць грахі́

3) вызваля́ць

absolve from promise, duty or obligation — вы́зваліць ад абяца́ньня, абавя́зку або́ абавяза́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)