легіён назоўнік | мужчынскі род

  1. У старажытным Рыме: вялікае вайсковае злучэнне.

  2. Назва асобных вайсковых часцей у некаторых краінах.

  3. пераноснае значэнне: Вялікая колькасць, мноства каго-, чаго-н.

Ордэн ганаровага легіёна — французскі ордэн часоў Напалеона.

|| прыметнік: легіённы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

легіён м., прям., перен. легио́н;

о́рдэн ганаро́вага ~на — о́рден почётного легио́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

легіён, ‑а, м.

1. Гіст. Буйное вайсковай злучэнне ў Старажытным Рыме.

2. Назва асобных вайсковых часцей у некаторых краінах. Не паспелі разграміць Юдзеніча, як з захаду пачалі насоўвацца белапольскія легіёны. Паслядовіч.

3. перан. Вялікая колькасць, мноства каго‑, чаго‑н. Легіён зорак. ▪ Яўген стараўся не глядзець на .. [начальніка ўчастка], думаючы — як, мабыць, надакучыла гэтаму чалавеку вадзіць па участку цікаўных гасцей, імя якім — легіён. Карпаў.

[Лац. legio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

legion [ˈli:dʒən] n.

1. легіён

2. fml вялі́кае мно́ства, легіён;

Their name is legion. Імя ім – легіён.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

легио́н легіён, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

legion

[ˈli:dʒən]

n.

1) легіён -а m. (жаўне́раў)

2) легіён -а m., мно́ства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Legión

f -, -en

1) легіён

2) перан. легіён, вялі́кая ко́лькасць, мно́ства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

legia

ж. легіён;

legia cudzoziemska — замежны легіён;

legia honorowa — ордэн ганаровага легіёна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Frémdenlegion

f -, -en заме́жны легіён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)