каментатар назоўнік | мужчынскі род

Асоба, якая каменціруе што-н.

  • К. спартыўных перадач.
  • К. тэксту.

|| прыметнік: каментатарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

камента́тар м. коммента́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

каментатар, ‑а, м.

Той, хто каменціруе што‑н.; аўтар каментарыя, каментарыяў. Каментатар па знешнепалітычных пытаннях.

[Лац. commentator.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коммента́тор камента́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

commentator [ˈkɒmənteɪtə] n. камента́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sports writer [ˈspɔ:tsˌraɪtə] n. спарты́ўны камента́тар; журналі́ст па пыта́ннях спо́рту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

komentator

м. каментатар;

komentator radiowy — радыёкаментатар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ánsager

m -s, - ды́ктар, канферансье́, камента́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Dólmetscher

m -s, -

1) (ву́сны) перакла́дчык

2) тлумача́льнік, камента́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Тлума́ч старое ’перакладчык у час афіцыйных перагавораў’, ’тлумачальнік’ (ТСБМ, Ласт.), ’перакладчык’ (Нас., Гарэц. 1, Байк. і Некр.; ашм., беласт., Сл. ПЗБ), тулма́ч ’тс’ (Бяльк.). Запазычанне з польск. tłumacz ’перакладчык’, старое ’інтэпрэтатар, каментатар’, адносна паходжання гл. талмач. Для часткі значэнняў не выключана самастойнае ўтварэнне ад тлумачыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)