азон назоўнік | мужчынскі род

Газ з рэзкім пахам, злучэнне трох атамаў кіслароду, ужыв. для ачышчэння паветра, вады, а таксама ў тэхніцы.

|| прыметнік: азонавы.

  • Азонавая дзірка (спецыяльны тэрмін) — анамальная з’ява — змяншэнне натуральнай для дадзенай шыраты і пары года колькасці азону ў азонавым слоі атмасферы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

азо́н, -ну м., хим. озо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

азон, ‑у, м.

Газ (відазменены кісларод), які ўтвараецца ў час навальніцы ад дзеяння электрычнага разраду і інш.; мае моцныя акісляльныя і ачышчальныя ўласцівасці. Сасновыя лясы багатыя на азон.

[Ад грэч. ozō — пахну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ozone [ˈəʊzəʊn] n.

1. chem. азо́н

2. BrE, infml азо́н; све́жае, чы́стае паве́тра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

озо́н хим. азо́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

азанаваць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае і незакончанае трыванне

  1. Ператварыць (ператвараць) у азон.

    • А. кісларод.

  2. Ачысціць (ачышчаць) азонам.

    • А. памяшканне.

|| назоўнік: азанаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

азанаваць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак.

Спец.

1. Ператварыць (ператвараць) у азон (пра кісларод).

2. Зрабіць (рабіць) азанізацыю. Азанаваць пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ozone

[ˈoʊzoun]

n.

азо́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ozon, ~u

м. хім. азон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ozoniferous

[,oʊzəˈnɪfərəs]

adj.

які́ ма́е ў сабе́ азо́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)