Вышэйшае воінскае званне каманднага саставу ваеннамарскіх сіл, а таксама асоба, якая мае такое званне.
- А. флоту.
|| прыметнік: адміральскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Вышэйшае воінскае званне каманднага саставу ваеннамарскіх сіл, а таксама асоба, якая мае такое званне.
|| прыметнік: адміральскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
1. Воінскае званне вышэйшага каманднага саставу ў ваенна-марскім флоце.
2. Вялікі дзённы матыль сямейства німфалід.
[Ад араб. amir al-bahr — уладар мора.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
віцэ-
Другое адміральскае званне, а таксама асоба, што носіць гэта званне.
|| прыметнік: віцэ-адміральскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
контр-
Першае адміральскае званне або чын у флоце, роўнае званню генерал-маёра ў сухапутных войсках, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прыметнік: контр-адміральскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
контр-
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
інжын
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
контр-
Першае (малодшае) воінскае адміральскае званне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)