вохрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

Фарбаваць, накрываць вохрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурміць, сурмлю, сурміш, сурміць; незак., каго-што.

Уст. Фарбаваць сурмой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырваніць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Рабіць чырвоным, барвовым, надаваць чырвоны колер каму-, чаму-н.

    • Узыходзіла сонца і чырваніла неба.

  2. Фарбаваць у чырвоны колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

фарбаванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. фарбаваць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афарбоўка назоўнік | жаночы род

  1. гл. фарбаваць.

  2. Колер або спалучэнне колераў.

    • Прыгожая а. птушкі.

  3. пераноснае значэнне: Сэнсавае, выразнае адценне чаго-н.

    • Стылістычная а. слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кра́сить​I несов. фарбава́ць; (покрывать слоем краски) малява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пігментаваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Спец. Афарбаваць (фарбаваць) пігментам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сандаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Пакрываць, фарбаваць сандала 1 (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́ны

1. прич. кра́шенный, окра́шенный; см. фарбава́ць;

2. прил. кра́шеный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

redecorate [ˌri:ˈdekəreɪt] v. рабі́ць рамо́нт памяшка́ння (фарбаваць, бяліць і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)