Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
жарабе́ц, ‑бца, м.
Разм. Тое, што і жарабок. Павел адвязаў жарабца і вывеў на двор. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
селько́р, ‑а, м.
Сельскі карэспандэнт. А Павел Вароніч быў сапраўдны селькор. Смелы і здольны. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няспра́ўнасць, ‑і, ж.
Стан няспраўнага; пашкоджанне чаго‑н. Няспраўнасць тэлевізара. □ Павел параіў хлопцам схадзіць дадому павячэраць і вярнуцца, пакуль ён будзе шукаць няспраўнасць у маторы. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
купе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.
1. Багаты гандляр, уладальнік прыватнага гандлёвага прадпрыемства.
К. першай гільдыі.
2. Пакупнік (разм.).
Знайсці купца на тавар.
|| памянш. ку́пчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; разм.).
|| павел. купчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, м. (да 1 знач.; разм.).
|| ж. купчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (да 1 знач.).
|| зб. купе́цтва, -а, н. (да 1 знач.).
|| прым. купе́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).
К. сан.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паваро́тлівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць паваротлівага. Рыгор цешыўся, гледзячы на спрыт і паваротлівасць дзяўчыны, з якімі яна ўвіхалася на яго вачах. Гартны. Павел пахваліў паваротлівасць машыны і даў каманду: — Кругом! Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сумнава́та,
1. Прысл. да сумнаваты.
2. безас. у знач. вык. Пра пачуццё суму, нуды. Павел Дубок .. адчуваў сябе блага. І сумнавата было крыху і ўсякія думкі лезлі ў галаву. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мускулі́сты, ‑ая, ‑ае.
З развітымі мускуламі. Высокі, стройны, мускулісты, Павел быў сапраўдным спартсменам. Шыцік. [Рудакоў] распрануўся да пояса, памыўся і доўга з асалодаю расціраў халоднаю вадою сваё мускулістае цела. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прэм’е́р, ‑а, м.
Разм.
1. Тое, што і прэм’ер-міністр.
2. Акцёр, які выконвае першыя, галоўныя ролі. Апрача абвешчаных артыстаў, у сённяшнім канцэрце бярэ ўдзел выдатны артыст, прэм’ер імператарскіх тэатраў Павел Юткевіч. Мікуліч.
[Ад фр. premier — першы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)