Flíeger

m -s, - лётчык, піло́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Flúgzeugführer

m -s, - піло́т, лётчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Versúchsflieger

m -s, - лётчык-выпрабава́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ас, ‑а; Р мн. асаў; м.

Лётчык-знішчальнік, які выдатна авалодаў лётным і баявым майстэрствам, майстар паветранага бою.

[Фр. as — туз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассявальны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны, прыстасаваны для рассявання. Пакуль калгаснікі запаўнялі бак рассявальнага апарата, лётчык праводзіў інструктаж сігнальшчыкаў. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкуліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм. Вываліцца, выпасці. Лётчык да таго высоўваўся з кабіны, што здавалася, ён вось-вось выкуліцца. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лётнік ’авіятар’ (Вайск. сл.), ’лётчык’ (лях., Сл. паўн.-зах.). Запазычвае з польск. lotnik ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паўкруглы, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму паўкруга. З кабіны вылез лётчык. Ён быў у шлеме з паўкруглымі акулярамі, у цёплым камбінезоне і унтах. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎Пітні́к, пятніца ’той, хто п’е’ (Юрч. СНЛ), рэгіянальнае ўтварэнне ад піць (гл.), марознік лсатнік ’жнец© летнік ’лётчык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лятні́чы ў выразе лятніныя кашары (лід., Сл. ПЗБ). З польск. koszary lotnicze ’казармы для лётчыкаў’, дзе lotniczy з lotnik ’лётчык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)