вышыннік назоўнік | мужчынскі род

  1. Будаўнік вышынных будынкаў.

  2. Спецыяліст па вышынных палётах, пад’ёмах.

    • Лётчык-в.
    • Альпініст-в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

штурмавік назоўнік | мужчынскі род

  1. Ваенны самалёт для атакі наземных цэлей з невялікай вышыні.

  2. Лётчык такога самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

airman [ˈeəmən] n. (pl. -men) лётчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

test pilot [ˈtestˌpaɪlət] n. лётчык-выпрабава́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выпрабавальнік назоўнік | мужчынскі род

Той, хто займаецца вьшрабаваннем чаго-н.

  • Лётчык-в.

|| жаночы род: выпрабавальніца.

|| прыметнік: выпрабавальніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

aviator [ˈeɪvieɪtə] n. авія́тар, піло́т, лётчык; лётчыца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лётчыца, ‑ы, ж.

Жан. да лётчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лётчик-космона́вт лётчык-касмана́ўт, род. лётчыка-касмана́ўта м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ас назоўнік | мужчынскі род

Выдатны лётчык, майстар паветранага бою.

  • Лётчыкі-асы.
  • Ас у сваёй справе (пераноснае значэнне: вялікі майстар сваёй справы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

знішчальнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто знішчае каго-, што-н.

    • З. грызуноў.

  2. Баявы самалёт для знішчэння авіяцыі праціўніка.

  3. Лётчык знішчальнай авіяцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)