насаро́гаў, ‑ава.

Які належыць насарогу. Насарогава галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некурэ́ц, ‑рца, м.

Чалавек, які не курыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несудзі́мы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае судзімасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкало́бы, ‑ая, ‑ае.

Які мае нізкі лоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нікеліро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца нікеліроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няве́сцін, ‑а.

Які належыць нявесце. Нявесціны ўборы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одапі́сец, ‑пісца, м.

Паэт, які піша оды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падатказдо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які здольны плаціць падатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазадагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца без дагавору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазуме́нтнік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе пазументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)