Verbum

засвая́льнасць, -і, ж.

Здольнасць засвойвацца арганізмам або свядомаспю.

Добрая з. праграмы вучнямі.

Высокая з. кармоў.

засве́дчыць гл. сведчыць.

засво́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.

1. Успрыняўшы што-н. новае або чужое, зрабіць уласцівым, прывычным для сябе.

З. звычку.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Праглынуўшы, перапрацаваць у сабе (ежу, лякарства).

Арганізм добра засвоіў ежу.

3. Зразумеўшы, запомніць як мае быць.

З. школьны матэрыял.

|| незак. засво́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. засвае́нне, -я, н.

засвяці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ве́ціцца; зак.

1. Пачаць свяціцца.

Удалечыні засвяціўся агеньчык.

2. перан., чым. Заззяць.

Вочы засвяціліся цеплынёй.

3. Сапсавацца ў выніку пападання святла (пра святлоадчувальную плёнку, паперу і пад.).

4. перан. Выявіць сябе, сваю ролю ў якой-н. справе, свае мэты, раней не вядомыя каму-н. (разм.).

|| незак. засве́чвацца, -аецца (да 3 і 4 знач.).

засвяці́ць¹, -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; зак., што.

Запаліць для асвятлення.

З. ліхтар.

Сонца засвяціла ў акно.

засвяці́ць², -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -ве́чаны; зак.

Сапсаваць (святлоадчувальную плёнку), не засцярогшы ад дзеяння святла.

засе́вак, -се́ўку, мн. -се́ўкі, -се́ўкаў, м.

Колькасць засеянай зямлі.

|| прым. засе́вачны, -ая, -ае.

засе́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак.

Прасядзець, прабыць надта доўга.

З. ў гасцях.

З. за работай.

◊

Заседзецца ў дзеўках (разм.) — не выйсці своечасова замуж.

|| незак. засе́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

засе́дзець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіць; -джаны; зак., што.

Пра насякомых, птушак: забрудзіць экскрэментамі што-н.

Мухі заседзелі акно.

|| незак. засе́джваць, -ае.

засе́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Агароджанае месца ў свірне для ссыпання збожжа, мукі.

|| прым. засе́кавы, -ая, -ае.