Verbum

засале́нне, -я, н. (спец.).

Павышаная колькасць мінеральных солей у глебе, якія перашкаджаюць земляробству.

Барацьба з засаленнем глебы.

заса́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Запэцкаць чым-н. тлустым, зашмальцаваць.

З. фартух.

|| звар. заса́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца.

засалі́ць гл. саліць.

засапці́, -сапу́, -сапе́ш, -сапе́; -сапём, -сапяце́, -сапу́ць; -со́п, -сапла́, -ло́; зак. (разм.).

Пачаць сапці.

Засоп носам.

засапці́ся, -пу́ся, -пе́шся, -пе́цца; -пёмся, -пяце́ся, -пу́цца; засо́пся, -сапла́ся, -ло́ся; зак. (разм.).

Тое, што і запыхацца.

З. ад хуткага бегу.

засарамаці́ць, -ачу́, -аці́ш, -аці́ць; -аці́м, -аціце́, -аця́ць; зак. (разм.).

Тое, што і засароміць.

Яго нічым не засарамаціш.

засаро́мецца, -меюся, -меешся, -меецца; зак.

Адчуць сорам, збянтэжанасць.

засаро́міць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., каго.

Дакараючы або выкрываючы ў чым-н., прымусіць адчуць моцны сорам.

З. гарэзніка.

засарэ́нне, -я, н.

Пашкоджанне страўніка чым-н., што трапіла ўнутр.

З. страўніка.

за́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -савак, ж.

Рухомая металічная або драўляная планка на прабоях для запірання дзвярэй.

Зачыніць дзверы на засаўку.

|| прым. за́савачны, -ая, -ае.