дзяко́ў, ‑ова.

Які належыць дзяку. Дзякова сяліба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́мае, ‑ага, н.

Лік, які дзеляць; дзеліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́тлаў, ‑ава.

Які належыць дзятлу. Дзятлава гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́нга,

Дзікі сабака, які водзіцца ў Аўстраліі.

[Англ. dingo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму дыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́бін, ‑а.

Які належыць жабе. Жабіна ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запане́лы, ‑ая, ‑ае.

Неадабр. Які запанеў; распанелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараджа́ючы, ‑ага, м.

Баец, які зараджае гармату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца засолкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца зваркай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)