Verbum

начарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рчаны; зак.

1. гл. чарціць.

2. што і чаго. Чэрцячы, зрабіць якую-н. колькасць.

Н. картаў, планаў.

|| незак. начэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

начаса́ць¹, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чашы́; -часа́ны, зак.

1. чаго. Атрымаць часаннем¹ у якой-н. колькасці.

Н. ільну.

2. што. Зачасаць валасы на лоб, вушы, скроні, а таксама ўзбіць валасы для прычоскі.

|| незак. начэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

начаса́ць², -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чашы́; -часа́ны; зак., чаго.

Апрацаваць, нарыхтаваць часаннем² у якой-н. колькасці.

Н. жэрдак.

|| незак. начэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

нача́ткі, -аў.

Першыя пачатковыя звесткі ў якой-н. галіне ведаў; пачаткі.

Н. арыфметыкі.

начаўпці́, -пу́, -пе́ш, -пе́; -пём, -пяце́, -пу́ць; -пі́, зак., чаго (разм., пагард.).

Набалбатаць, нагаварыць рознай лухты.

начле́г, -у, М -ле́зе, м.

1. Начны адпачынак, а таксама месца для начнога сну, адпачынку.

Спыніцца на н.

2. Пасьба коней ноччу.

|| прым. начле́жны, -ая, -ае.

начле́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Начлежны дом.

начле́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які часова начуе дзе-н.

2. Той, хто пасе коней ноччу.

|| ж. начле́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

начні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Няяркая лямпачка, якая запальваецца нанач.

2. Чалавек, які працуе ноччу або доўга не кладзецца спаць (разм.).

|| памянш.-ласк. начнічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.; разм.).

начні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Лятучая мыш.

2. м. і ж. Той (тая), хто доўга не кладзецца спаць, бадзяецца начамі (разм.).