Verbum

зары́гаць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Пачаць кашляць скрыпучым гукам.

зарыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што. (разм.).

Запэцкаць ванітамі.

З. падлогу.

зарыда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Пачаць рыдаць.

зарыентава́цца гл. арыентавацца.

зарыентава́ць гл. арыентаваць.

зарыка́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Зараўці (пра жывёлу, звычайна карову).

Карова зарыкала.

зарысава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., каго-што.

Зрабіць зарысоўку каго-, чаго-н., адлюстраваць рысункам.

З. з натуры.

|| незак. зарысо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зарысо́ўванне, -я, н. і зарысо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж.

зарысо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, мн. -і, -со́вак, ж.

1. гл. зарысаваць.

2. Малюнак з натуры, замалёўка.

Зарысоўкі з натуры.

зары́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; зак. (разм.).

1. Закапа́цца, схавацца ў вырытым паглыбленні або ў чым-н. сыпкім, рыхлым.

З. ў сена.

2. Схаваць (твар, галаву) у што-н. мяккае.

З. тварам у падушку.

|| незак. зарыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

зары́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што (разм.).

Закапа́ць у падрыхтаваную яму, упадзіну і пад.

◊

Зарыць носам (зямлю) (разм.) — бегучы, паваліцца тварам на зямлю.

|| незак. зарыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.