Verbum

заржаве́ць гл. іржавець.

заржа́ўлены, -ая, -ае.

Заржавелы, ржавы.

З. цвік.

заржа́ць, -жу́, -жэ́ш, -жэ́; -жо́м, -жаце́, -жу́ць; -жы́; зак.

Пачаць іржаць.

Коні заржалі.

зарні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Аддаленая імгненная ўспышка на небе — водбліск маланак далёкай навальніцы.

заро́бак, -бку, мн. -бкі, -бкаў, м. (разм.).

Тое, што і заработак.

Знайшоўся някепскі з.

заро́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. У чалавека і жывёл, а таксама ў вышэйшых насенных раслін: арганізм на ранняй ступені свайго развіцця, які жывіцца за кошт матчынага арганізма або пажыўнымі рэчывамі яйцаклеткі.

2. перан. Пачатковы стан, першае праяўленне чаго-н.

Ліквідаваць заганную ідэю ў зародку.

|| прым. заро́дкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

заро́к, -у, м.

Клятвеннае абяцанне не рабіць чаго-н.

Даць з.

зарпла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж. (разм.).

Заработная плата.

Павышэнне зарплаты.

Сёння з. (г. зн. выдача заработнай платы).

зарубе́жны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за рубяжом, замежны.

Зарубежныя краіны.

Зарубежныя госці.

зарубі́ць¹, -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак., што.

Загнуўшы, падшыць краі.

З. хусцінку.

|| незак. зару́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зару́бліванне, -я, н. і зару́бка, -і, ДМ -бцы, ж.