Verbum

зу́бчык гл. зубец

зу́мер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Электрычнае прыстасаванне для падачы гукавых сігналаў.

|| прым. зу́мерны, -ая, -ае.

зу́мкаць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Утвараць аднастайныя звінючыя гукі (пра насякомых).

Зумкаюць пчолы.

|| наз. зу́мканне, -я, н.

зурна́, -ы́, мн. зу́рны і (з ліч. 2, 3, 4) зурны́, -аў, ж.

Усходні духавы музычны інструмент у выглядзе ражка ці жалейкі.

зусі́м, прысл.

1. Абсалютна, поўнасцю.

У хаце стала з. цёмна.

Я яго не з. зразумеў.

2. (перад адмоўем). Ні ў якой ступені, ніколькі (разм.).

З. не смешна.

Я тут з. не жартую.

зух, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Хват, бойкі, удалы, малайцаваты чалавек.

зухава́ты, -ая, -ае.

Бойкі, удалы, малайцаваты.

З. хлопец.

З. выгляд.

|| наз. зухава́тасць, -і, ж.

зыб, -у, м.

Лёгкае хістанне воднай паверхні, рабізна на ёй.

Азёрны з.

зы́бавіца, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і зыб.

зы́бацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Гушкацца, то падымаючыся, то апускаючыся.

З. на нагах.

Лодка зыбаецца на вадзе.

Кладка зыбаецца.

|| аднакр. зыбану́цца і зыбну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

|| наз. зы́банне, -я, н.