легкаду́м, ‑а, м.
Разм. Чалавек, які дзейнічае легкадумна. Калі чалавек просіць падумаць, значыцца ён не проста які шалапут, легкадум, а чалавек сур’ёзны. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́кавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лекаў, уласцівы ім; прызначаны для лекаў. Лекавы пах. Лекавая сыравіна. // Які валодае лекавымі ўласцівасцямі. Лекавыя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малаво́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае мала вады (пра вадаёмы). Малаводная рака.
2. Бедны вадой, вільгаццю; які мала арашаецца (пра мясцовасць). Малаводныя раёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малакашто́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае вялікай каштоўнасці; недарагі. Малакаштоўныя віды паліва. // перан. Які не мае вялікага значэння; не вельмі патрэбны. Малакаштоўныя звесткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малапрадукцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Недастаткова прадукцыйны, які дае мала станоўчых вынікаў. Малапрадукцыйная праца.
2. Які дае недастатковую колькасць прадукцыі. Малапрадукцыйная жывёла. Малапрадукцыйная глеба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зямля́нкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да земляка, зямлячкі. Зямляцкія адносіны.
2. Які мае адносіны да зямляцтва (у 2 знач.). Зямляцкі сход.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імпатэ́нтны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да імпатэнцыі. Імпатэнтны стан. // Які пакутуе на імпатэнцыю.
2. перан. Бяссільны што‑н. зрабіць, творча бясплодны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кальцавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да кальца (у 1 знач.). Кальцавая форма.
2. Які мае выгляд кальца; кругавы. Кальцавая магістраль горада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камба́йнавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да камбайна. Камбайнавы агрэгат. Камбайнавы нож. // Які выконваецца з дапамогай камбайна. Камбайнавая ўборка збожжа. Камбайнавая здабыча вугалю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вялікадзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да вялікай дзяржавы, уласцівы ёй.
2. Які не паважае правоў малых народаў; фанабэрыста-ўладарны. Вялікадзяржаўны шавінізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)