убо́ина ж.
1. (о мясе) спец. свежына́, -ны́ ж.;
2. (скотина на убой) обл. жывёла на зарэ́з (на забо́й).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уку́порщик спец.
1. (упаковщик) разг. упако́ўшчык, -ка м.;
2. (закупорщик) затыка́льшчык, -ка м., каркава́льшчык, -ка м.; шпунто́ўшчык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мікст, ‑а, М ‑сце, м.
Спец.
1. Змешаны рэгістр пеўчага голасу, пераходны паміж грудным і галаўным рэгістрамі.
2. у знач. нязм. прым. Са змешаным саставам. Поезд-мікст. Вагон-мікст (вагон з купэ розных класаў).
[Ад лац. mixtus — змешаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагрэ́ў, ‑грэву, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. нагрэць (у 1, 2 знач.) і стан паводле знач. дзеясл. нагрэцца.
2. Ступень, да якой што-н нагрэта.
3. Спец. Плошча, паверхня, якую награваюць. Нагрэў паравоза катла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсо́сны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Якую ссе дзіцяня. Падсосная свінаматка. Падсосныя кабылы. // Такі, які ссе матку (пра парасят, цялят і пад.). Падсосныя парасяты.
2. Звязаны з адкормам маладняку малаком матак. Падсосны перыяд. Падсосны метад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падча́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Спец.
1. Стаць на прычал дзе‑н., прыстаць да чаго‑н. Падчаліць да берага. Падчаліць да прыстані.
2. што. Прычальваючы, падцягнуць, наблізіць да чаго‑н. Падчаліць лодку да баржы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
намары́ць, ‑мару́, ‑мо́рыш, ‑мо́рыць; зак.
1. каго. Натруціць, наатручваць. Памарыць прусакоў.
2. перан.; каго-што. Вельмі стаміць, змерыць. Намарыць ногі.
3. чаго. Спец. Апрацаваць нейкую колькасць драўніны спецыяльным растворам або афарбаваць марылкай. Намарыць дубу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпылі́ць, ‑пылю, ‑пыліш, ‑пыліць; зак.
1. каго-што. Пакрыць тонкім слоем пылу.
2. што. Спец. Прысылаць чым‑н. пылападобным.
3. Разм. Прыехаць, прыбыць куды‑н. — Ого! Таксі ля хаты. Хто ж там прыпыліў? Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́ўзнік, ‑а, м.
Спец. Від трохскладовага сілабатанічнага верша з паўзамі (у 4 знач.), г. зн. з неаднолькавай вольнасцю ненаціскных складоў паміж націскнымі. Жывое гучанне верша пераконвае, што перад намі «чысты» паўзнік ці дольнік. Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акрэдытава́ны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад акрэдытаваць.
2. у знач. прым. Які звязаны з дыпламатычным прадстаўніцтвам у замежнай краіне. Акрэдытаваны пасол.
3. у знач. прым. Якому выдадзены разліковы акрэдытыў. Акрэдытаваная асоба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)