Verbum

нацяжэ́нне, -я, н.

1. гл. нацягнуць.

2. Зрастанне скуры, пашкоджанай раненнем (спец.).

Першаснае н.

нацянькі́, прысл.

Самым кароткім шляхам; наўпрост.

Сцежка вяла да поля н.

Праўда ходзіць н., з ёй не размінешся (з нар.).

нацярпе́цца, -цярплю́ся, -це́рпішся, -це́рпіцца; -цярпі́ся; зак.

Зведаць, перажыць шмат чаго-н. непрыемнага, цяжкага.

Н. страху.

нацяру́швацца гл. нацерушыцца.

нацяру́шваць гл. нацерушыць.

нацярэ́бліваць гл. нацерабіць.

нацячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́, -цяку́ць; -цёк, -цякла́, -кло́; зак.

Паступова сцякаючы або прасочваючыся, сабрацца дзе-н.

У падвал нацякла вада.

|| незак. нацяка́ць, -а́е.

нач...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) начальнік, напр.: начгас (начальнік гаспадарчай часткі), начдыў (начальнік дывізіі), начштаба (начальнік штаба);

2) які начальствуе, напр., начсастаў.

начава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; незак.

Спаць дзе-н. усю ноч.

Н. на сене.

|| зак. пераначава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й.

начадзі́ць гл. чадзіць.