педанты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца педантызмам. Педантычны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брахіцэфа́л, ‑а, м.

Спец. Чалавек з кароткай галавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Марудлівы, непаваротлівы. Капатлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капе́ечнік, ‑а, м.

Разм. пагард. Дробязны, скупы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіро́ўшчык, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца капіроўкай, капіраваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісля́к, ‑а, м.

Разм. пагард. Вялы, нудны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манья́к, ‑а, м.

Чалавек, апанаваны якой‑н. маніяй.

[Фр. maniaque ад грэч. maniaxós — вар’ят.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аглу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў глухім. Аглухлы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярху́н, перхуна, м.

Разм. Чалавек, які часта перхае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сады́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, апантаны садызмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)