Verbum

разя́ва, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -зя́ў (разм., груб.).

Рассеяны, няўважлівы чалавек.

руба́ка, -і, ДМ -ку, мн. -і, руба́к, м. (разм.).

Смелы, адважны чалавек, які па-майстэрску валодае халоднай зброяй (шабляй, шашкай).

Хвацкі р.

салапя́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -пя́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -пя́к (разм., зневаж.).

Разява, неарганізаваны чалавек.

свято́ша, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -то́ш (іран.).

Прытворна-набожны чалавек; ханжа.

ске́птык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прыхільнік скептыцызму (у 1 знач.).

2. Чалавек, які ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца з недаверам.

смяро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які асуджаны на смерць, прыгавораны да пакарання смерцю.

Камера смяротнікаў.

|| ж. смяро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

стварэ́нне, -я, н.

1. гл. стварыць.

2. Тое, што створана кім-н.; твор мастацтва.

Геніяльнае с.

3. з азначэннем. Жывая істота — чалавек, жывёліна.

таксікама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, схільны да таксікаманіі.

|| ж. таксікама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. таксікама́нскі, -ая, -ае.

уло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м. (часцей з адмоўем і ў пытальна-клічных сказах).

Слабы, кволы чалавек.

Ты сам не ў. зрабіць гэта.

ура́злівы, -ая, -ае.

Здольны жыва адчуваць, успрымаць што-н.; такі, якога лёгка вывесці з раўнавагі.

У. чалавек.

Уразлівае сэрца.

|| наз. ура́злівасць, -і, ж.