Ва́біла ’свісток для прынаджвання дзікіх птушак’ (КЭС, Інстр. II). Рус. вабило, в.-луж. wabidło ’вабік’, н.-луж. wabidło ’тс’, славац. vábidło ’прынада’, балг. ваби́ло ’сродак для вабення’, серб.-харв. ва́било. Прасл. утварэнне ад *vabiti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кы́ць-кыць1 ’ціп-ціп (да курэй)’ (Сл. паўн.-зах.). Падзыванне для курэй тэрытарыяльна вельмі абмежаванае (параўн. ДАБМ, 307).

Кыць-кыць2 ’падзыванне для катоў’ (З нар. сл., Нар. лекс., Дразд.). Гл. кіці-кіці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раска́ты мн. л. ’двухкалёсны воз для вывазу лесу’ (Касп.), ’калёсы (воз) для возкі бярвенняў’ (Бяльк., Мат. Маг.). Ад раскаці́ць ’расцягнуць, развесці’, першапачаткова ’расцягнуць пярэднюю і заднюю частку воза, каб павялічыць яго даўжыню’, гл. каціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэге́ля, рагеля ’від кломлі (рыбалоўная прылада)’ (ТС). Укр. раге́ля ’рэдкая сетка для лоўлі ракаў’. Магчымая сувязь з літ. назвай палазоў для перацягвання бараны ragelės. Параўн. семантыку назваў рыбалоўных прылад полаз (гл. полаз2), сані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сто́бка, сто́пка, сцёпка ‘варыўня’, ‘малая хатка для гаспадарчых патрэб’ (ТСБМ, Нас., Сцяшк., Сл. ПЗБ, Янк. 1; пін., Шн.; Ян., Мат. Гом.), ‘сушыльня’ (Др.-Падб.), ‘памяшканне для авечак і цялят’ (Чач.). З істобка (гл. істопка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аза́сь ’вокліч для адгону сабак’ (Гарэц.). Гл. зась.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке-ке-ке ’падрыўныя для гусей’ (ДАБМ). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кес-кес-кес! падзыўныя для гусей (ДАБМ). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кны́бель ’прылада для звязвання снапоў’. Параўн. кныпель (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́ранка ’пятля для гузіка’ (пін., Шатал.). Гл. прырамак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)