Verbum

запа́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што назапашана, сабрана для чаго-н.; тое, што маецца для скарыстання.

Харчовыя запасы.

Запасы паліва.

Непарушны з.

З. ведаў (перан.). У з. або на з. (на выпадак, калі спатрэбіцца). У нас яшчэ ёсць многа часу ў запасе (маецца ў нашым распараджэнні).

2. Загнуты за шво лішак тканіны, які пакідаюць на выпадак, калі спатрэбіцца павялічыць у шырыню або даўжыню якую-н. частку адзення.

Сукенка з запасам.

3. Катэгорыя грамадзян, якія прайшлі вайсковую службу і прызываюцца зноў у войска ў выпадку неабходнасці.

Перавесці ў з.

Прызваць з.

|| прым. запасны́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

З. выхад.

З. ігрок.

З. полк.

Прызыў запасных (наз.).

запа́сіць, -а́шу, -а́сіш, -а́сіць; незак., што.

Прыгатаўляць на будучае, рабіць запас.

З. сена на зіму.

запаску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што (разм.).

Забрудзіць адкідамі, нечыстотамі.

|| незак. запаску́джваць, -аю, -аеш, -ае.

запа́слівы, -ая, -ае.

Які прадбачліва робіць запас чаго-н.

З. гаспадар.

|| наз. запа́слівасць, -і, ж.

запа́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Музейнае сховішча.

запасні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Ваеннаабавязаны запасу, а таксама салдат запасной воінскай часці.

запа́сці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -падзе́; запа́ў, -па́ла; зак.

1. Заваліцца куды-н., за што-н.

Кавалак мыла запаў за шафу.

2. Удацца ўнутр, стаць запалым.

Вочы запалі.

3. перан. Глыбока замацавацца, захавацца.

Словы запалі ў душу.

Што гэта запала табе ў галаву?

|| незак. запада́ць, -а́е.

запасці́ся, -су́ся, -се́шся, -се́цца; -сёмся, -сяце́ся, -су́цца; запа́сся, -сла́ся, -ло́ся; -сі́ся; зак.

Назапасіць для сябе чаго-н.

З. харчамі.

З. цярплівасцю (перан.: падрыхтавацца выцерпець што-н.).

|| незак. запаса́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

запатрабава́нне, -я, н.

1. Патрабаванне афіцыйнага растлумачэння па якой-н. справе.

Даць з. ва ўстанову.

2. мн. Неабходнасць, патрэбы.

Культурныя запатрабаванні працоўных.

○

Да запатрабавання — пра карэспандэнцыю, якая выдаецца на пошце па патрабаванні адрасата.

запатрабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бава́ны; -бу́й; зак., каго-што (афіц.).

1. Патрабаваць прад’яўлення, прысылкі чаго-н.

З. выпіску з пратакола пасяджэння.

2. Выклікаць куды-н.

З. сведкаў.

3. Прад’явіць патрабаванне на выдачу чаго-н.

З. багаж.