Verbum

запаве́т, -у, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м. (высок.).

Наказ, парады паслядоўнікам, нашчадкам.

З. бацькі сыну.

запаве́тны, -ая, -ае.

1. Дарагі для каго-н., задушэўны

Запаветная мара.

Запаветныя думкі.

2. Які па-асабліваму цэніцца, старанна аберагаецца.

З. куточак.

З. талісман.

3. Звязаны з наказам, тайнай умовай.

Запаветнае слова.

|| наз. запаве́тнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

запаво́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Зрабіць больш павольным.

Рух запаволіўся.

Рост раслін запаволіўся.

|| незак. запаво́львацца, -аецца.

запаво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Зрабіць больш павольным.

З. бег.

Машына запаволіла ход.

|| незак. запаво́льваць, -аю, -аеш, -ае.

запада́ць гл. запасці.

западо́зрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

1. каго (што) у чым. Пачаць падазраваць у чым-н. заганным.

З. каго-н. у падслухоўванні.

2. што. Пачаць дапускаць існаванне чаго-н. непажаданага.

З. нядобрае.

|| незак. западо́зрываць, -аю, -аеш, -ае.

запа́ечны гл. запаяць.

запазне́лы, -ая, -ае.

Тое, што і запознены.

|| наз. запазне́ласць, -і, ж.

запазні́цца, -пазню́ся, -по́знішся, -по́зніцца; зак.

1. Прыбыць пазней, чым трэба, або наступіць са спазненнем.

Поезд запазніўся.

Вясна запазнілася.

2. Затрымаўшыся, прабыць дзе-н. да позняй пары.

З. на рабоце.

3. з чым, з інф. і без дап. Зацягнуць выкананне чаго-н., зрабіць што-н. пазней, чым трэба.

З. з сяўбой.

запазы́чанасць, -і, ж.

Наяўнасць даўгоў, нявыкананых абавязацельстваў.

Ліквідаваць з.