Verbum

замо́ва, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж.

Паводле забабонных уяўленняў: магічныя словы, якія валодаюць чароўнай або гаючай сілай.

З. ад хваробы.

|| прым. замо́ўны, -ая, -ае.

Замоўныя словы.

замо́віць, -мо́ўлю, -мо́віш, -мо́віць; -мо́ўлены; зак., каго-што.

1. Пахадайнічаць (за каго-, што-н.).

З. слова.

2. Аказаць уздзеянне замовай.

|| незак. замаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

замо́жны, -ая, -ае.

Матэрыяльна добра забяспечаны, багаты.

Заможнае жыццё.

|| наз. замо́жнасць, -і, ж.

замо́к, -мка́, мн. -мкі́, -мко́ў, м.

1. Прыстасаванне для запірання чаго-н. на ключ.

Дзвярны з.

Заперці дзверы на з.

За сямю (дзесяццю) замкамі (перан.: старанна схаваны). На замку (запёрта). Граніца на замку (перан.: надзейна абаронена).

2. Затвор агнястрэльнай зброі.

З. гарматы.

3. Спосаб змацавання частак драўляных канструкцый (спец.).

4. Верхняя злучальная частка аркі, скляпення (спец.).

|| прым. замко́вы, -ая, -ае (да 2—4 знач.; спец.) і замо́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

замо́кнуць, -ну, -неш, -не; замо́к, -кла; -ні; зак.

1. Стаць мокрым, намокнуць.

Сена замокла.

Запалкі замоклі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Набрыняўшы ад вільгаці, перастаць цячы.

Бочка замокла.

|| незак. замака́ць, -а́е.

замо́льваць гл. замаліць.

замо́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

Кволая, фізічна недаразвітая істота.

замо́рскі, -ая, -ае (уст.).

1. Які знаходзіцца за морам, за граніцай або прывезены адтуль.

Заморскія краіны.

2. Пра гандаль: які вядзецца з заграніцай.

З. гандаль.

замо́твацца гл. заматацца.

замо́тваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і матаць (у 1 знач.).