нае́здник

1. (ездок) яздо́к, род. ездака́ м.; (всадник) ко́ннік, -ка м.;

2. (тренер лошади) спец. нае́знік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отжима́ть несов.

1. (выжимать влагу) адціска́ць; (о белье) выкру́чваць;

2. (ослаблять зажим) спец. адпуска́ць, аслабля́ць;

3. (оттеснять) адціска́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отко́с

1. адхо́н, -ну м.;

пусти́ть под отко́с пусці́ць пад адхо́н;

2. (косой срез) спец. адко́с, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обши́вочный (служащий для обшивки) спец.

1. абшы́вачны; аблямо́вачны; см. обшива́ть​ 1;

2. ашалёвачны, шалёвачны; абіўны́; см. обшива́ть​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

охло́пье ср., собир., спец. (пеньковое, льняное) па́кулле, -лля ср.; (очёски) па́чассе, -сся ср.; (шерсти) зуй, род. зу́ю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пого́н​I м.;

1. уст., обл., см. пого́ня;

2. спец. (осадки при перегонке химических продуктов) паго́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́ливаться​II несов., страд.

1. с.-х. (разгребаться, раскидываться) раскі́двацца, растраса́цца; (о валках) разбіва́цца; (о тесте) спец. раска́чвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тра́вщик

1. спец. траві́льшчык, -ка м.;

2. (мастер, делающий травчатые узоры) уст. тра́ўшчык, -ка м., узо́рнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загрузі́ць, -ужу́, -у́зіш, -у́зіць; -у́жаны; зак.

1. гл. грузіць.

2. перан., каго-што. Запоўніць работай, даць работу ў патрэбнай колькасці.

З. трактары на поўную змену.

З. выкладчыка.

|| незак. загружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.; да 1 знач. — спец.).

|| наз. загру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампенса́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Аплата, узнагарода за якую-н. работу; пакрыццё выдаткаў.

Грашовая к.

2. Ураўнаважанне, выраўноўванне ў арганізме парушаных функцый (спец.).

К. пароку сэрца.

|| прым. кампенсацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.) і кампенсато́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Кампенсацыйныя выплаты.

Кампенсаторныя здольнасці арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)