Verbum

зва́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які займаецца звадкамі.

|| ж. зва́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зва́дніцкі, -ая, -ае.

зверава́ты, -ая, -ае.

1. Падобны з выгляду на звера.

2. У абыходжанні — грубы, злосны, нелюдзімы.

З. чалавек.

|| наз. зверава́тасць, -і, ж.

зімо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які знаходзіцца дзе-н. на зімоўцы.

Палярныя зімоўшчыкі.

|| ж. зімо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

злара́дны, -ая, -ае.

Напоўнены злараднасцю, які заключае ў сабе злую радасць пры няшчасці іншых.

З. чалавек.

Злараднае пачуццё.

Зларадна (прысл.) смяяцца.

змарне́лы, -ая, -ае.

1. Змучаны, схуднелы.

З. чалавек.

З. выгляд.

2. Зачахлы, завялы (пра расліны).

Змарнелая агародніна.

|| наз. змарне́ласць, -і, ж.

прадпрыма́льны, -ая, -ае.

Які ўмее арганізаваць, зрабіць што-н. у патрэбны момант, знаходлівы і практычны.

П. чалавек.

|| наз. прадпрыма́льнасць, -і, ж.

праны́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ны́р (разм.).

Пранырлівы чалавек.

прыдзі́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -дзір (разм.).

Прыдзірлівы чалавек.

пры́шлы, -ая, -ае.

1. Які прыйшоў адкуль-н., не тутэйшы.

П. чалавек.

2. Які прыйдзе, наступіць, будучы.

Спадзявацца на прышлае (наз.).

псіхастэ́нік, -а, мн. -і, м. (спец.).

Чалавек, які хварэе на псіхастэнію.

|| ж. псіхастэні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).