Verbum

істэ́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які пакутуе ад істэрыкі, схільны да істэрыкі.

|| ж. істэры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

нелюдзі́мы, -ая, -ае.

1. Пануры, дзіклівы, які пазбягае людзей, аддае перавагу адзіноце.

Н. чалавек.

2. Бязлюдны, пустынны.

Н. лес.

|| наз. нелюдзі́масць, -і, ж.

няўжы́ўчывы, -ая, -ае.

Які дрэнна ўжываецца, ладзіць з іншымі людзьмі, а таксама ўласцівы такому чалавеку.

Н. чалавек.

Н. характар.

|| наз. няўжы́ўчывасць, -і, ж.

пабраці́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ўступіў у пабрацімства з кім-н.

Гарады-пабрацімы (перан.: пародненыя гарады).

|| прым. пабраці́мскі, -ая, -ае.

паво́дзіны, -дзін.

Спосаб жыцця і дзеянняў.

Культурныя п.

П. вучняў.

Чалавек прыкладных паводзін.

Вывучаць п. жывёл.

|| прым. паво́дзінскі, -ая, -ае (спец.).

П. этыкет.

пада́тлівы, -ая, -ае.

1. Які лёгка паддаецца фармоўцы, апрацоўцы.

Напаленае жалеза падатлівае.

2. Згаворлівы, уступчывы.

П. чалавек.

П. характар.

|| наз. пада́тлівасць, -і, ж.

нагля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які за кім-, чым-н. наглядае.

|| ж. нагля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нагля́дчыцкі, -ая, -ае.

дэбі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

|| прым. дэбі́льны, -ая, -ае; наз. дэбі́льнасць, -і, ж.

задава́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ва́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ва́к (разм.).

Фанабэрысты, ганарысты чалавек; зазнайка.

запа́льчывы, -ая, -ае.

1. Які лёгка ўзбуджаецца, прыходзіць у раздражненне, гнеў.

З. чалавек.

2. Поўны раздражнення, гневу.

Запальчывыя спрэчкі.

|| наз. запа́льчывасць, -і, ж.